ICD-10 – erg bijzondere codes

diagnosis photoEerder schreef ik een stukje over de invoering van de ICD-10 codering, en hoe het onmogelijk is die te gebruiken in een serieuze academische praktijk. Niet alleen aan mij, maar ook aan andere collega’s waren de absurditeiten van de ICD-10 codering opgevallen, en het onvermogen om ‘nieuwe’  diagnosen toe te voegen, zodat dokters daadwerkelijk goed kunnen registreren.

Zie bijvoorbeeld:
* The 16 most absurd ICD-10 codes
* 10 most outlandish kinds of ICD-10 codes
* ICD-10 codes – funny codes
* When squirrels attack, theres a medical code for that
* 17 specific and bizarre ICD-10 codes

Om die redenen presenteer ik hier mijn persoonlijke lijst van diagnosen, die voor een internist het meest nutteloos zijn. Voor wie zouden ze wel zinvol zijn? De diagnosen zijn afkomstig uit de AMERIKAANSE versie van de ICD-10:

1. Anxiety concerning bankruptcy, code Z59.8

2. Bumping against, into (accidentally) person (s) (code W51) with fall, due to ice or snow, code W00.0

3. Crushed (accidentally) X58 by
alligator, code W58.03
crocodile, code W58.13
lizard (nonvenomous), code W59.09
reptile NEC, code W59.89
snake (nonvenomous), code W59.13

4. Fall, falling (accidental) (code W19), due to
grocery cart tipping over, code W17.82

5. Stepped on by animal (not being ridden), code W55.89

6. Legal, intervention, explosive (s), dynamite, injuring bystander, code Y35.112

7. Lack of food except as result of abandonment or neglect, code X58

8. Landslide (falling on transport vehicle), caused by collapse of man-made structure, code X36.0

9. Misadventure (s) to patient(s), failure in dosage of:
electroshock therapy, code Y63.4
insulin-shock therapy, grappigerwijze ook code Y63.4

10. Forces of nature, dam collapse causing earth movement, code X36.0

11. Parachute descent (voluntary) (without accident to aircraft), code V97.29

12. Infection, infected, infective (opportunistic), code B99.9
Allescheria boydii (B48.2)
Monosporium apiospermum (B48.2)
Petriellidium boydii (B48.2)
Pseudoallescheria boydii (B48.2)

 

ICD-10: wie niet registreert, die is gezien.

ICD-10 photoWe gaan binnenkort in de ziekenhuizen verplicht over op een nieuwe manier om diagnosen te registreren, namelijk de ICD-10 codering. Dat zou een belangrijke verbetering moeten zijn ten opzichte van de huidige wijze van registreren met de ICD-9 codering. Klopt dat??

Als medisch specialist wil je niet alleen veel voorkomende diagnosen goed registreren, maar ook zeldzamere diagnosen. Zeker als het gaat om patiënten die in een academisch ziekenhuis worden begeleid vanwege een zeldzame aandoening. Bij het voorbereiden van de conversie van ICD-9 naar ICD-10 verwacht je dan dat de registratie alleen maar beter wordt, niet slechter. Nieuw is beter, toch??

(meer…)

Een ongewone rechtszaak

rechter photoHet zou nog maar enkele minuten duren, voordat de rechter het vonnis in de rechtszaak zou uitspreken. Het waren voor haar tumultueuze tijden geweest, bedacht Joke. Toch was zij blij dat zij had doorgezet. Het was eigenlijk wel een unieke situatie te noemen, en zij was volkomen doordrongen van het feit dat zij flink wat kosten had moeten maken om deze rechtszaak aan te spannen. Maar uiteindelijk had haar rechtvaardigheidsgevoel het gewonnen van de meningen van allerlei vrienden en bekenden, die haar dit hadden afgeraden. Nochtans, zij vond dat zij het aan haar moeder verplicht was. Haar moeder, die niet aanwezig kon zijn, omdat zij na die fatale nacht volkomen hulpbehoevend was geworden, en na de ziekenhuisopname permanente verpleging nodig had.

(meer…)

De academische typeservice

typemachine photoHet schiet niet erg op met de digitalisatie in de zorg. Erger nog, ik vind het een janboel. Een van de grootste bottle-necks zijn de brieven aan de huisarts. Als medisch specialist dicteerden wij tot enkele jaren geleden onze brieven, en een typiste werkte het dictaat vervolgens uit. Dat ging vaak wel goed, alhoewel soms langzaam, en met enige regelmaat bedroeg de achterstand in type werk 2-3 maanden. Desalniettemin, onze ervaren typisten hadden een geweldig gevoel voor tekst en nuance ontwikkeld. Van zelfs van de meest introverte, binnensmonds sputterende mompelaar kwamen de brieven goed uit de printer. Uitstekende typeservice. Alhoewel, met het overtypen van zaken gingen er best nog wel eens dingen fout; met enige regelmaat kom ik in oude brieven mensen met een vrijT4 van 204 tegen, terwijl het 20,4 moest wezen.

Stupide spraakherkenning
Inmiddels is ons ziekenhuis ook ten prooi gevallen aan allerlei zgn. Lean Six Sigma projecten. Ik zal u niet met de achtergrond vervelen, anders dan vast te stellen dat wij meestal spreken over Mean Six Sigma projecten (Lean=slank; mean=gemeen). Eén zo’n bezuinigingsproject heeft er toe geleid dat onze hele typekamer overtallig is verklaard en is ontslagen, onder het mom van ‘het nieuwe werken’. Vervolgens konden wij als specialisten twee dingen doen: óf zelf onze brieven typen (!), óf het aangeschafte programma voor spraakherkenning gebruiken.
Dit systeem blijkt in de dagelijkse praktijk redelijk ‘stupide’. Ik geef u enkele voorbeelden:
1. ik dicteer ‘blanco’: de software maakt er achtereenvolgens van: ‘het bilan kauwen’, ‘Het belang komen’, ‘Dan komen’, en ‘belang komen
2. ik dicteer de medicatie, die één van mijn patiënten gebruikt, nl. ‘omega-3 vetzuren’; volgens de software moet dit worden: ‘onder haar 43 uren’, en later ‘Omega 43 uren”.
3. ik dicteer ‘patiente dient de euthyrox op de nuchtere maag…’; de software maakt ervan ‘patiente dienst euthyrox….’. Werken met spraakherkenning is dus continu alert zijn op stomme fouten van het systeem. (meer…)

Internisten zijn geen helderziende

Al lang wordt gehamerd op een goede overdracht van informatie door de huisarts aan een specialist, wanneer een patiënt wordt verwezen. De specialist moet goed op de hoogte zijn van wat er speelt, om dubbele diagnostiek, onnodige behandeling, verkeerde behandeling, voorschrijven van medicijnen waar iemand allergisch voor is, of die niet kunnen samengaan met een bestaande behandeling, zo veel mogelijk te voorkomen.

De internist vertrouwt volledig op de huisarts voor de kwaliteit en uitgebreidheid van de beschikbare informatie, als deze bv. een patiënt met diabetes verwijst. Onder het motto ‘garbage in, garbage out’  kan van een internist niet verwacht worden dat hij of zij een patiënt goed behandelt, als de informatie te wensen over laat. Internisten zijn geen helderziende, en kunnen niet raden naar achtergronden van een patiënt zoals zijn voorgeschiedenis, medicatiegebruik, of recente labuitslagen.

Na deze inleiding, een afbeelding van een recente verwijsbrief:

 

 

 

Een topper! Merry Christmas.

 

Dit thuis niet proberen, a.u.b.

Over de behandeling van te snelle schildklierwerking zijn vele boeken en medische artikelen geschreven. Toch kom je soms  een oplossing op internet tegen, die je nog niet kende. En die levensgevaarlijk is. Zoals deze:

sk_gek2

Na vele reacties was de pagina in de loop van de zelfde dag waarop ik hem voor het eerst gezien had, weer aangepast. De gevaarlijkste adviezen waren er uit gehaald. Extra jodium gebruiken als je schildklier al te snel werkt is levensgevaarlijk. Dat de inhoud snel was aangepast, was op zich gelukkig. Internet kent maar een heel beperkte kwaliteitscontrole.