Het laatste blog
Mijn laatste blog voor het magazine HYPO Nieuws.
Impaired awareness of hypoglycaemia – vervolg
Mijn onderzoeksgroep publiceerde recent een artikel, waarin we in een groep mensen met type 1 diabetes hebben gekeken naar het probleem van het niet aanvoelen van hypo’s (impaired unawareness of hypoglycaemia, IAH), en hoe dit over de tijd varieert. Al eerder hebben we aangetoond dat mensen met type 1 diabetes, bij wie nog enige residuele insuline secretie aanwezig is (hetgeen wordt gedetecteerd dat in het serum nog C-peptide te meten valt) een kleinere kans hebben op IAH. In deze sytudie bevestigen we dit, en beschrijven we ook d ekarakteristieken van mensen bij wie IAH weer verdwijnt.
Het abstract van de studie:
Aims: To describe the change in impaired awareness of hypoglycaemia (IAH) over time and to identify factors associated with this change in the Dutch Type 1 Diabetes biomarkers cohort (NCT04977635).
Methods: A prospective cohort of type 1 diabetes patients, with C-peptide <300 pmol/L, who had completed the Clarke questionnaire, to determine IAH status, at baseline and after 2 years. Changes in awareness status were defined and compares as follows: unchanged normal awareness (NAH) versus unchanged IAH, new IAH versus reversal of IAH. Multivariate logistic regression models were fitted using forward and backward stepwise selection using a 0.10 P-value cut-off, and stepwise backward selection using AIC criteria.
Results: A total of 431 out of 611 participants were included. The baseline prevalence of IAH was 17 % and 20 % after 2 years. The incidence proportion of new IAH and reversal of IAH were, 9.5 % and 31 %, respectively. For every 2.7-fold increase in C-peptide, the odds of IAH decrease by 58 %. A 1-unit increase in BMI over the 2-year follow-up period is associated with a 5.27-fold increase in the odds of reversing IAH.
Conclusions: Higher C-peptide levels are protective against new IAH, and an increase in BMI over time is associated with the reversal of IAH.
Het volledige artikel vindt u hier: https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1056872724002198
B12 behandeling als er geen tekort is?
Er zijn de afgelopen jaren een aantal wetenschappelijke artikelen gepubliceerd die suggereren dat hooggedoseerde (parenterale) vitamine B12 behandeling een gunstige rol kan spelen bij aandoeningen, die niet gekarakteriseerd worden door een B12 tekort. Dit zijn aandoeningen als neuropathie, multiple sclerose, amyotrofe lateraal sclerose, sepsis, en de ziekte van Parkinson. De rationale hiervoor is dat vitB12 een aantal belangrijke functies en effecten heeft op de zenuwfunctie en in het brein. Hieronder vindt u de belangrijkste recente bevindingen op dit gebied.
CD320 auto-antistoffen
The article by Pluvinage et al (published in Sci. Transl. Med. 2024; 16:eadl3758) explores a novel autoimmune cause of vitamin B12 deficiency in the central nervous system (CNS), termed “Autoimmune B12 Central Deficiency” (ABCD). Researchers from San Francisco discovered autoantibodies targeting the transcobalamin receptor (CD320), a key protein in vitamin B12 transport, impairing B12 uptake into the brain despite normal serum B12 levels.
Protocollen
Dit is mijn column in het blad HYPO Nieuws van augustus 2024.
LARS1 mutaties en MRI
Leucine aminoacyl tRNA-synthetase 1 (LARS1)-deficiëntie, ook bekend als infantiel leverfalensyndroom type 1 (ILFS1; MIM #615438), wordt veroorzaakt door biallelische pathogene varianten in LARS1. Aminoacyl-tRNA-synthetasen (ARS) verbinden tRNA en verwante aminozuren en zijn dus essentieel voor de eiwitsynthese. Verlies van cytosolaire leucine-aminoacyl-tRNA-synthetase-activiteit bij personen met LARS1-deficiëntie resulteert in een verstoorde eiwittranslatie. De aandoening is erg zeldzaam, en wordt gekenmerkt door terugkerende, meestal door koorts getriggerde episodes met acuut leverfalen of acute verhoging van levertransaminasen die geassocieerd kunnen worden met leverfibrose, neurologische ontwikkelingsachterstand, toevallen, spierhypotonie, groeiachterstand en microcytaire anemie. In het volgende onderzoek hebben we veranderingen van het hersenweefsel, waargenomen op MRI onderzoek, beoordeeld bij 13 personen met biallelische varianten in LARS1.
SAF vs CACS
Er zijn verschillende manieren om het risico op het ontstaan van hart- en vaatziekten beter in te schatten. Eén ervan is het meten van de huid autofluorescentie (skin autofluorescence, SAF) met behulp van de zgn. AGE-reader, een andere is het doen van een CT-scan van de kransvaten van het hart en het meten van de verkalkingen hierin, de ‘coronary artery calcium score’ (CACS). In een unieke samenwerking met de collega’s van de afdelingen Radiologie, Epidemiologie en Cardiologie hebben wij beide methoden met elkaar vergeleken bij mensen die deelnamen aan de Lifelines Cohort studie.
AGE-reader en overlijden
Met behulp vaan de AGE-reader kunnen onderzoekers de hoeveelheid AGE’s (advanced glycation endproducts, versuikeringsproducten), die in de huid zijn opgeslagen, meten. De meting heet ‘huid autofluorescentie’ (=’skin autofluorescence’, SAF). Al in een eerder onderzoek in de Lifelines Cohort Studie hebben we aangetoond dat een hogere huid autofluorescentie een voorspeller is van het ontstaan van type 2 diabetes, hart- en vaatziekten, en zelfs overlijden. Dit onderzoek hebben we uitgebreid door te kijken naar specifieke oorzaken van overlijden. Hiertoe werden gegevens van Lifelines gecombineerd met een overzicht van oorzaken van overlijden, zoals geregistreerd door het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS). Collega Erik Boersma, internist, heeft deze gegevens geanalyseerd, en beschreven in het volgende artikel in het wetenschappelijk tijdschrift Scientific Reports.
Very NICE (2)
Het is zover. Op 1 november zijn in 3 academische ziekenhuizen de eerste longcovid poliklinieken geopend. Zij laten mondjesmaat mensen met longcovid toe, op verwijzing van de huisarts. Op diverse sociale media is hier heel veel berichtenverkeer over. Een van de belangrijkste doelstellingen is ervaring op doen met diagnostiek en behandeling van mensen met longcovid. Drie poliklinieken, oftewel: een druppel op een gloeiende plaat, gezien de schattingen van aantallen mensen die met longcovid ziek thuis zitten.
Steatose lever en HVZ
Background & aims: Noninvasive tools (NITs) are currently used to stratify the risk of having or developing hepatic steatosis or fibrosis. Their performance and a proteomic-enabled improvement in forecasting long-term cardio-renal-metabolic morbidity, malignancies, as well as cause-specific and all-cause mortality, are lacking. Therefore, the performance of established NITs needs to be investigated in identifying cardio-renal-metabolic morbidity, malignancies, cause-specific and overall mortality and improve their performance with novel, proteomic-enabled NITs, including growth differentiation factor 15 (GDF-15), allowing multipurpose utilization.
Methods: 502,359 UK Biobank participants free of the study outcomes at baseline with a 14-year median follow-up were grouped into three categories: a) general population, b) potentially metabolic dysfunction-associated steatotic liver disease (MASLD) population, c) individuals with type 2 diabetes mellitus. The investigated NITs include Aspartate aminotransferase to Platelet Ratio Index (APRI), Fibrosis 4 Index (FIB-4), Fatty Liver Index (FLI), Hepatic Steatosis Index (HSI), Lipid Accumulation Product (LAP), and metabolic dysfunction-associated fibrosis (MAF-5) score.
Results: Adding GDF-15 to the existing NITs led to significantly increased prognostic performance compared to the traditional NITs in almost all instances, reaching substantially high C-indices, ranging between 0.601 and 0.808, with an overall >0.2 improvement in C-index. Overall, with the GDF-15 enhanced NITs, up to more than seven times fewer individuals need to be screened to identify more incident cases of adverse outcomes compared to the traditional NITs. The cumulative incidence of all outcomes, based on the continuous value percentiles of NITs, is increasing exponentially in the upper quintile of the GDF-15 enhanced NITs.
Conclusions: The herein-developed GDF-15 enhanced indices demonstrate higher screening effectiveness and significantly improved prognostic abilities, which are reduced to practice through an easy-to-use web-based calculator tool (https://clinicalpredictor.shinyapps.io/multimorbidity-mortality-risk/).
Het resultaat van een mooie samenwerking tussen UMCG (Klinische Farmacie & Farmacologie, en Endocrinologie), Ancora Health, en Harvard Medical School.
Download het volledige artikel hier: https://www.metabolismjournal.com/article/S0026-0495(24)00275-0/fulltext
Very NICE (1)
Zo nu en dan zie ik nog oude blogs van mijn hand op LinkedIn verschijnen, zoals recent gebeurde met een stukje dat ik in 2016, dus alweer ruim 8 jaar geleden, schreef over de combinatie van vitamine B12 tekort en de schildklierziekte van Hashimoto.
In dat stukje beschrijf ik twee mensen met vitamine B12 tekort. De eerste is een man met klassieke pernicieuze anemie, bij wie het even duurde voordat de ernstige hypothyreoïdie die hem ook parten speelde werd vastgesteld. Een klassieke situatie, waarin twee auto-immuun aandoeningen hand in hand gaan.
Our weekly journal
Recente reacties