In this exciting new study, the authors (several of them being CluB-12 members) enrolled 231 healthy elderly volunteers (median age 71.2 years old) with a median B12 blood concentration of 414.8 pmol/L (as measured by automated chemiluminescence assay). They performed a variety of evaluations, including multifocal visual evoked potential testing, processing speed testing, and magnetic resonance imaging to assess neurological status. They also measured serum biomarkers of neuroaxonal injury, astrocyte involvement, and amyloid pathology.
Their main findings were: Low B12, especially decreased holo-transcobalamin (sometimes called ‘active B12’, as this is the form of B12 that can be taken up into the brain), was associated with visual evoked potential latency delay, processing speed impairment (in an age-dependent manner), and larger volumes of white matter hyperintensities on MRI. High levels of holo-haptocorrin (the biologically inactive fraction of B12) correlated with serum levels of Tau, a biomarker of neurodegeneration.
In a press release, the authors wrote: “The current threshold to consider B12 deficiency as a diagnosis and to supplement with vitamin B12, is currently set at 148 pmol/L and is successful at treating most cases of B12-related anaemia. However, a significant amount of people with B12 levels above that threshold have complained of neurological symptoms which improved when getting B12 supplementation. We show that in an older population, lower B12 levels (but above the current threshold of 148 pmol/L) are associated with impaired myelination (slower mfVEPs), neurological function (slower processing speed) and structure (higher WMH lesions on MRI). However, serum biomarkers for neurodegeneration (Tau and UCHL-1) were elevated in people with higher inactive B12 levels.” Remember, dear readers, inactive B12 can not be taken up into the brain. It may be a mere marker, and not a cause of higher Tau levels.
The authors have drawn a number of important conclusions: • The current threshold that defines B12 deficiency must be revisited. • Clinicians should consider B12 supplementation in older patients with neurological complaints even if B12 levels are higher than 148 pmol/L. But, how do we select these individual;s, and what follow-up do we provide for them? • Both low active B12 levels and high inactive B12 levels should be considered in future studies about the impact of B12 on neurological function; • We must invest in more research about the underlying biology of B12 insufficiency since it may impact brain ageing and can be a preventable cause of cognitive decline.
Research grant providers should prioritize research in the aforementioned areas.
PROMS
(Patient Reported Outcome Measures) iseen modern begrip
voor een van de belangrijkste taken van een endocrinoloog: de
kwaliteit van leven van mensen met een endocriene aandoening bewaken en
bevorderen. Op het gebied van
aandoeningen van de schildklier en de gevolgen voor de kwaliteit van leven, is
een aantal nieuwe en relevante bevindingen te melden.
Onderzoek
in Zweden toonde aan dat mensen met de ziekte van Graves die behandeld waren
met radioactief jodium, zo’n 6-10 jaar na de behandeling een iets lagere
kwaliteit van leven hadden dan mensen na een operatie of behandeling met medicijnen.1 Dit
lijkt te pleiten tégen behandeling met radioactief jodium. Toch moeten we
voorzichtig zijn met deze conclusie. In het artikel vallen een paar zaken op.
Mensen die met jodium behandeld werden waren ouder en hadden veel vaker andere,
begeleidende, aandoeningen. Bovendien zal iemand in de praktijk juist met
jodium behandeld worden als tabletten onvoldoende werken of bijwerkingen geven,
als de klachten erger zijn, of indien de Graves na medicamenteuze behandeling
weer de kop opsteekt. Ook deed maar de helft van de mensen met de ziekte van
Graves die waren benaderd mee aan het onderzoek.
Een
van de mensen met de ziekte van Graves die ik me uit mijn eigen praktijk nog
goed herinner, was een man van rond de 25 jaar.
Zijn belangrijkste klacht was moeite hebben om een helling op te fietsen. Als amateurwielrenner
was hem dat opgevallen, nog voordat hij last kreeg van hartkloppingen en
gewichtsverlies. Een recent onderzoek in Denemarken onder 55 mensen met de
ziekte van Graves heeft specifiek dit type klachten verder in kaart gebracht.
Inderdaad blijken deze mensen minder spierkracht te
hebben en meer moeite om uit een stoel op te staan.2
Langetermijnbehandeling
Over
de langetermijnbehandeling van de ziekte van Graves valt ook wat te melden. In
Iraans onderzoek onder leiding van prof. Azizi is gekeken naar het effect van
langdurige behandeling met laaggedoseerd strumazol op remissie. Na gemiddeld
1,5 jaar strumazoltherapie werden deelnemers gerandomiseerd naar staken van de
behandeling (‘conventionele groep’) of naar een lage dosering strumazol
(gemiddeld 95 maanden in totaal).3
De langetermijnbehandeling was veilig en effectief. Een recidief thyreotoxicose
ontstond bij 53% in de conventionele groep; doorgaans in het eerste jaar na het
staken van de behandeling. In de groep die 5 tot 10 jaar behandeld werd, kreeg
17% weer een thyreotoxicose na het stoppen van de
behandeling. Als je daar over nadenkt, is dat best logisch. De ziekte van
Graves kan namelijk met de jaren “uitdoven”, maar het is heel lastig om te
voorspellen bij wie en wanneer. Bij sommige mensen na 1 à 2 jaar, bij anderen
pas na 15 à 20
jaar. Overigens was dit een titratiebehandeling, met gemiddeld ongeveer 5 mg strumazol
per dag. Doel van de behandeling was een vrije T4-waarde
in het normale gebied (10 – 23 pmol/L) en een TSH-waarde
van <5,09 mU/L.
Deze
bevindingen zijn nog niet opgenomen in de conceptrichtlijn
Schildklierfunctiestoornissenvan de Nederlandse Internisten Vereeniging (NIV),
zoals die eind november 2019 voor commentaar is rondgestuurd, maar dat zal
ongetwijfeld niet lang duren. Ook patiënten weten tegenwoordig deze medische
literatuur steeds beter te vinden, zo leert het dagelijkse gesprek in de
spreekkamer. Wees dus niet verbaasd als uw volgende patiënt met de ziekte van
Graves de “reprints” van het artikel van Azizi bij zich heeft!
Referenties
Törring O, Watt T, Sjölin G, et al. Impaired
Quality of Life After Radioiodine Therapy Compared to Antithyroid Drugs or
Surgical Treatment for Graves’ Hyperthyroidism: A Long-Term Follow-Up with
the Thyroid-Related Patient-Reported Outcome Questionnaire and 36-Item
Short Form Health Status Survey. Thyroid 2019;29:322-31
Malmstroem S, Grove-Laugesen D, Riis AL, et
alMuscle Performance and Postural Stability Are Reduced in Patients with
Newly Diagnosed Graves’ Disease. Thyroid 2019;29:783-9.
Azizi F, Amouzegar A, Tohidi M, et al. Increased
Remission Rates After Long-Term Methimazole Therapy in Patients with
Graves’ Disease: Results of a Randomized Clinical Trial. Thyroid
2019;29:1192-1200.
Deze blog verscheen in druk in het Magazine Endocrinologie, mei 2020.
People are constantly exposed to a wide variety of chemicals. Some of these compounds, such as parabens, bisphenols and phthalates, are known to have endocrine disrupting potencies. Over the years, these endocrine disrupting chemicals (EDCs) have been a rising cause for concern. In this study, we describe setup and validation of two methods to measure EDCs in human urine, using ultra-performance liquid chromatography tandem mass spectrometry. The phenol method determines methyl-, ethyl-, propyl-, n-butyl- and benzylparaben and bisphenol A, F and S. The phthalate method determines in total 13 metabolites of dimethyl, diethyl, diisobutyl, di-n-butyl, di(2-ethylhexyl), butylbenzyl, diiso-nonyl and diisodecyl phthalate. Runtime was 7 and 8 min per sample for phenols and phthalates, respectively. The methods were validated by the National Institute of Standards & Technology (NIST) for 13 compounds. In addition, EDCs were measured in forty 24-h urine samples, of which 12 EDCs were compared with the same samples measured in an established facility (Rigshospitalet, Copenhagen, Denmark). The intra-assay coefficient of variability (CV) was highest at 10% and inter-assay CV was highest at 12%. Recoveries ranged from 86 to 115%. The limit of detection ranged from 0.06 to 0.43 ng/mL. Of 21 compounds, 10 were detected above limit of detection in ≥93% of the samples. Eight compounds were in accordance to NIST reference concentrations. Differences in intercept were found for two compounds whereas slope differed for six compounds between our method and that used in the Danish facility. In conclusion, we set up and validated two high-throughput methods with very short runtime capable of measuring 5 parabens, 3 bisphenols and 13 different metabolites of 8 phthalates. Sensitivity of the phenol method was increased by using ammonium fluoride in the mobile phase.
Een compilatie van voorvallen, gebeurtenissen, en situaties waaruit blijkt dat het doen van ‘wetenschap’ of het lezen van wetenschappelijke artikelen vaak voor verrassingen zorgt, en nogal eens zijn dat onaangename. Deze lijst wordt regelmatig geupdate. Met een knipoog naar mijn favoriete cartoonist / tekenaar Gary Larson (van “THE FAR SIDE COLLECTION”) heb ik deze verzameling The dark side of science genoemd.
1. Peer-review
Peer-review perikelen in de wetenschap.
Reviewer tijdschrift 1 (IF ca 2) schreef mij: “.. badly written with many mistakes and wrong statements almost everywhere in the text.”
Tijdschrift 2 (IF>6): “the editorial board acknowledges the thoughtful nature of your work.” #thedarksideofscience
———————————————————————–
2. DNA
Een email berichtje: “Helaas zijn door technische problemen bij de DNA-isolatie 25% van de samples uitgevallen“. NB. Het waren er 144 van de 250, dus bijna 60%. Tijdsverlies > 6 maanden. Oorzaak: een slangetje was op het apparaat niet (goed) aangesloten.
#thedarksideofscience
———————————————————————-
3. Prognose
Is de prognose van vitB12 tekort inderdaad “gunstig” als de helft van de patiënten restverschijnselen overhoudt??
Bron: NTVG 2001.
#thedarksideofscience
———————————————————————
4. Complicaties
A long forgotten complication: Insulin neuritis, acute neuropathy in pat’s with diabetes who achieve rapid re-establishment of previously poor glycaemic control: neuropathic pain, symptoms of autonomic dysfunction or a combination of both.
#thedarksideofscience https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26392573
———————————————————————
5. Medicatie
Gij zult geen schildklierhormoon medicijnen zo maar veranderen vanwege een benefit van 2 eurocent.
6. Peer-review
Wanneer je een wetenschappelijk artikel indient bij een tijdschrift, en een week later staat er nog ‘Awaiting reviewer assignment’, weet je dat het een lange zit gaat worden.
#thedarksideofscience
This week, my colleagues and I published a paper in the journal Diabetologia, on the measurement of skin autofluorescence to estimate the risk of developing type 2 diabetes, cardiovascular disease and mortality. The abstract of the paper is as follows:
Aims/hypothesis Earlier studies have shown that skin autofluorescence measured with an AGE reader estimates the accumulation of AGEs in the skin, which increases with ageing and is associated with the metabolic syndrome and type 2 diabetes. In the present study, we examined whether the measurement of skin autofluorescence can predict 4 year risk of incident type 2 diabetes, cardiovascular disease (CVD) and mortality in the general population. Methods For this prospective analysis, we included 72,880 participants of the Dutch Lifelines Cohort Study, who underwent baseline investigations between 2007 and 2013, had validated baseline skin autofluorescence values available and were not known to have diabetes or CVD. Individuals were diagnosed with incident type 2 diabetes by self-report or by a fasting blood glucose ≥7.0 mmol/l or HbA1c ≥48 mmol/mol (≥6.5%) at follow-up. Participants were diagnosed as having incident CVD (myocardial infarction, coronary interventions, cerebrovascular accident, transient ischaemic attack, intermittent claudication or vascular surgery) by self-report. Mortality was ascertained using the Municipal Personal Records Database. Results After a median follow-up of 4 years (range 0.5–10 years), 1056 participants (1.4%) had developed type 2 diabetes, 1258 individuals (1.7%) were diagnosed with CVD, while 928 (1.3%) had died. Baseline skin autofluorescence was elevated in participants with incident type 2 diabetes and/or CVD and in those who had died (all p < 0.001), compared with individuals who survived and remained free of the two diseases. Skin autofluorescence predicted the development of type 2 diabetes, CVD and mortality, independent of several traditional risk factors, such as the metabolic syndrome, glucose and HbA1c. Conclusions/interpretation The non-invasive skin autofluorescence measurement is of clinical value for screening for future risk of type 2 diabetes, CVD and mortality, independent of glycaemic measures and the metabolic syndrome.
Een compilatie van voorvallen, gebeurtenissen, en situaties waaruit blijkt dat het doen van ‘wetenschap’ of het lezen van wetenschappelijke artikelen vaak voor verrassingen zorgt, en nogal eens zijn dat onaangename. Deze lijst wordt regelmatig geupdate. Met een knipoog naar mijn favoriete cartoonist / tekenaar Gary Larson (van “THE FAR SIDE COLLECTION”) heb ik deze verzameling The dark side of science genoemd.
Recente reacties