We gaan binnenkort in de ziekenhuizen verplicht over op een nieuwe manier om diagnosen te registreren, namelijk de ICD-10 codering. Dat zou een belangrijke verbetering moeten zijn ten opzichte van de huidige wijze van registreren met de ICD-9 codering. Klopt dat??
Als medisch specialist wil je niet alleen veel voorkomende diagnosen goed registreren, maar ook zeldzamere diagnosen. Zeker als het gaat om patiënten die in een academisch ziekenhuis worden begeleid vanwege een zeldzame aandoening. Bij het voorbereiden van de conversie van ICD-9 naar ICD-10 verwacht je dan dat de registratie alleen maar beter wordt, niet slechter. Nieuw is beter, toch??
Maar wat leert de praktijk?
De afgelopen jaren zijn grote stappen gemaakt op het gebied van de genetische achtergronden en oorzaken van ziekten. Zo kunnen we nu syndromen als de verschillende vormen van multipele endocriene neoplasie (MEN1, MEN2A en MEN2B) goed onderscheiden op basis van specifieke genmutaties. Nieuwe genetische afwijkingen als mutaties in het gen voor SDH, succinaatdehydrogenase, zoals SDH-B, -C, en -D zijn geïdentificeerd; zij geven een (sterk) verhoogde kans op aandoeningen als bv. feochromocytoom, paraganglioom, en niercelcarcinoom. Mensen die deze mutaties dragen worden regelmatig gescreend.
Een eerste blijk op de endocrinologische diagnosen binnen de ICD-10 systematiek leverde echter een koude douche op. Nergens een mogelijkheid om het bestaan van deze syndromen te registreren. En dat terwijl wij in mijn afdeling inmiddels al enkele honderden mensen volgen met een MEN syndroom of een SDH mutatie.
Advies vragen
Gelukkig kunnen we raad vragen als het om de diagnose registratie gaat. Ik stuurde een mail naar de servicedesk van de DHD (http://dutch.hospitaldata.eu/). En kreeg al heel snel een antwoord op de volgende vraag (mijn dank en complimenten voor de snelheid en het antwoord):
Vraag: “ De VS lijkt andere codes te kennen als in NL. Voorbeeld: ‘This is the American ICD-10-CM version of E31.2 (dit is een code voor ……). Other international ICD-10 versions may differ.’ Hoe worden MEN1, MEN2A, MEN2B, MENx, en patiënten met SDH-B, SDH-C, en SDH-D mutaties gecodeerd? ”
De reactie was als volgt:
“MEN1, MEN2A, MEN2B verwijzen alle in de diagnosethesaurus naar code D44.8 ‘Neoplasma met onzeker of onbekend gedrag waarbij meer endocriene klieren zijn betrokken’. Wat betreft SDH-B, SDH-C, en SDH-D mutaties: Gen mutaties ‘an sich’ worden niet geclassificeerd in de ICD-10, wel de aandoeningen die worden veroorzaakt door de gen-mutaties. Codeer dus de aandoening die is veroorzaakt, met eventueel. aanvullend een code om de familiaire anamnese aan te geven. Als patiënten enkel voor onderzoek komen zonder dat er sprake is van een aandoening, adviseer ik een Z-code voor onderzoek te gebruiken met eventueel aanvullend een code om de familiaire anamnese aan te geven. “
“Overigens is de ICD-10-CM versie een andere dan Nederland gebruikt. Zo is E31.2 een niet bestaande code in de Nederlandse versie. In Nederland gaan we nu uit van de ICD-10-2014 (ICD-10-2014v7v) versie, zie http://www.rivm.nl/who-fic/ICD.htm “
Een hele klus
Voor medische specialisten in de (academische) ziekenhuizen is / wordt registreren nog een hele klus. Om door te gaan op de SDH problematiek: iemand met een SDH-B mutatie en als uiting een maligne paraganglioom valt dus onder de code die samenhangt met dat paraganglioom (ik denk C75.5), en krijgt dan een verwijzing naar het bestaan van de mutatie in familieverband. Bij een dragerschap van een SDH-B mutatie, maar nog geen aandoening als gevolg ervan, moet een Z-code voor onderzoek worden gebruikt. Hiermee is het onmogelijk om alle SDH-B en andere SDH mutatiedragers onder 1 kopje te classificeren / registreren. Om aan onze wensen en eisen voor doelmatige registratie te voldoen gaan we een stukje aan de ICD-10 bijbouwen. Weinig andere keuze als je serieus wetenschappelijk onderzoek wilt doen.
Tot slot
Ik ben al sinds 1 januari 1988 medisch specialist. In die jaren ben ik nog nooit iemand tegengekomen met een molybdeen of een vanadium deficiëntie. Geruststellend is dat met het ICD-10 systeem we deze aandoeningen perfect kunnen registreren (codes E61.5 en E61.6). Mijn Amerikaanse collega dr. Pelzman geeft nog fraaiere voorbeelden van onzin ICD-10 coderingen (http://goo.gl/4P9NFS). Zijn voorbeeld-diagnose “fall from nonmilitary spacecraft” is briljant. Binnenkort zal ik mijn persoonlijke top-10 van ICD-10 non-diagnoses publiceren. Het is overigens altijd fijn om te weten dat de Nederlandse ICD-10 versie afwijkt van die in de VS (en waarschijnlijk in andere landen, zo ver ben ik er nog niet ingedoken). Leuk voor de internationale samenwerking.
O ja, het ICD-10 code boek “Internationale statistische classificatie van ziekten en met gezondheidverband houdende problemen” is voor bijna 400 Euro te bestellen bij BSL (http://www.bsl.nl/shop/icd10-9789031383924.html). Maar dan krijg je ook een gebonden exemplaar van 2100 pagina’s en ruim 3 kg.
Recente reacties