Het schiet niet erg op met de digitalisatie in de zorg. Erger nog, ik vind het een janboel. Een van de grootste bottle-necks zijn de brieven aan de huisarts. Als medisch specialist dicteerden wij tot enkele jaren geleden onze brieven, en een typiste werkte het dictaat vervolgens uit. Dat ging vaak wel goed, alhoewel soms langzaam, en met enige regelmaat bedroeg de achterstand in type werk 2-3 maanden. Desalniettemin, onze ervaren typisten hadden een geweldig gevoel voor tekst en nuance ontwikkeld. Van zelfs van de meest introverte, binnensmonds sputterende mompelaar kwamen de brieven goed uit de printer. Uitstekende typeservice. Alhoewel, met het overtypen van zaken gingen er best nog wel eens dingen fout; met enige regelmaat kom ik in oude brieven mensen met een vrijT4 van 204 tegen, terwijl het 20,4 moest wezen.
Stupide spraakherkenning
Inmiddels is ons ziekenhuis ook ten prooi gevallen aan allerlei zgn. Lean Six Sigma projecten. Ik zal u niet met de achtergrond vervelen, anders dan vast te stellen dat wij meestal spreken over Mean Six Sigma projecten (Lean=slank; mean=gemeen). Eén zo’n bezuinigingsproject heeft er toe geleid dat onze hele typekamer overtallig is verklaard en is ontslagen, onder het mom van ‘het nieuwe werken’. Vervolgens konden wij als specialisten twee dingen doen: óf zelf onze brieven typen (!), óf het aangeschafte programma voor spraakherkenning gebruiken.
Dit systeem blijkt in de dagelijkse praktijk redelijk ‘stupide’. Ik geef u enkele voorbeelden:
1. ik dicteer ‘blanco’: de software maakt er achtereenvolgens van: ‘het bilan kauwen’, ‘Het belang komen’, ‘Dan komen’, en ‘belang komen
2. ik dicteer de medicatie, die één van mijn patiënten gebruikt, nl. ‘omega-3 vetzuren’; volgens de software moet dit worden: ‘onder haar 43 uren’, en later ‘Omega 43 uren”.
3. ik dicteer ‘patiente dient de euthyrox op de nuchtere maag…’; de software maakt ervan ‘patiente dienst euthyrox….’. Werken met spraakherkenning is dus continu alert zijn op stomme fouten van het systeem.
(No) EPD, no glory
Met de spraakherkenningssoftware schiet het dicteren van brieven wel lekker op, maar moet je langzaam en voorzichtig A R T I C U L E R E N. Internistische brieven zijn meestal uitgebreid. Om die reden hebben wij een aantal slimme sjablonen gemaakt, die de rapportage moeten vereenvoudigen, bijvoorbeeld een sjabloon voor het lichamelijk onderzoek. Hierbij staan alle zaken van het lichamelijk onderzoek kort beschreven, en vult de arts alleen aan of corrigeert die gedeelten van de tekst als er specifieke afwijkingen er zijn. U merkt al; een echt EPD is ook bij ons nog niet gerealiseerd. Dus, weest u niet verbaasd, als u brieven met soms gekke stukken tekst van ons ontvangt. We doen ons best, maar soms lezen we over de fouten van de spraakherkenning heen. Wat wel telt: AL onze brieven zijn digitaal, en worden ook digitaal naar de huisarts verstuurd. En, ere wie ere toekomt, ons ICT systeem heeft enkele fraaie knoppen, waarmee met één klik het hele overzicht van bv. labuitslagen, of het hele overzicht van de medicatie bij ontslag van een verpleegafdeling kan worden toegevoegd aan een brief. Ook kunnen wij samenvattingen van o.a. röntgenfoto’s eenvoudig in onze correspondentie overnemen. Helaas is het wel zo dat uitslagen van bv. microbiologisch onderzoek, of uitslagen van antistoffen tegen virussen, gewoon nog moeten worden overgetypt. Heel absurd. Dat een EPD het werken niet sneller maakt, weten mijn collega’s uit andere ziekenhuizen overigens maar dondersgoed. Vraag maar eens na in Nijmegen.
De fax was OOIT een mooi communicatiemiddel
Het zal u vast niet verbazen dat met enige regelmaat patiënten naar onze polikliniek worden doorverwezen, van wie de medische voorgeschiedenis best uitgebreid is. Veel huisartsen gebruiken de toepassing van ZorgDomein om te verwijzen. Volgens de website www.zorgdomein.nl verwijst nu 80% van de huisartsen hun patiënten via ZorgDomein naar het ziekenhuis. Alle informatie, die hierbij wordt opgestuurd, is digitaal, en kan dus direct in onze medische dossiers en correspondentie worden gekopieerd. Echter, het zou me niet verbazen als al die mensen met een uitgebreide medische voorgeschiedenis allemaal dezelfde huisarts hebben, namelijk de ‘huisarts met een fax’. Dat is helaas nog geen uitgestorven ras gebleken. Een fax is zóóó 1984! Afgelopen week kregen wij uit Midden Drenthe weer eens 30 velletjes A4, en de ‘voorgeschiedenis’ nam ruim 1 bladzijde A4 in beslag. Dit alles in stemmig, slecht leesbaar grijs met een vette streep over het midden van alle bladzijden. Probeer die informatie maar eens te digitaliseren. Een nog groter relikwie is die ene huisartspraktijk in onze provincie, die nog een soort van gearceerd of gekleurd papier gebruikt om te faxen. Hierbij wordt de tekst bij het faxen tot onleesbare prut teruggebracht.
De specialist als typist
De medische voorgeschiedenis van iemand is uniek, en valt niet in voorgedefiniëerde sjablonen te gieten. Om na het polikliniek bezoek van deze mensen de huisarts te kunnen rapporteren, zit er weinig anders op dan dat wij als medisch specialist de gefaxte informatie via de spraakherkenningssoftware dicteren, of zelf van de verwijsbrief overtypen. Dát noem ik pas een academische typeservice.
Recente reacties